Tagarchief: pesten

Het pestprotocol, oftewel ‘Als het kalf verdronken is…’

1 antwoord

pestenIn het nieuws in september 2016: Pestprotocollen van scholen zijn niet effectief genoeg. Ondanks alle maatregelen worden kinderen nog steeds te vaak gepest. Dat constateert Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer na gesprekken met kinderen tijdens haar Kinderrechtentour. “Pesten is nog steeds een groot probleem.”

In het nieuws, eerder in september 2015: ‘Scholen schenken deze week extra aandacht aan pesten’. Een bevestiging van wat de Kinderombudsvrouw later in 2016 benoemt.

‘Als het kalf verdronken is…’
Het pestprotocol is de omgekeerde wereld. Anders gezegd: het is ‘als het kalf verdronken is, dempt men met een beetje mazzel de put’ beleid.

Keuze uit 9 anti-pestmethodes
Staatssecretaris Dekker heeft in 2015 met zijn plan van aanpak tegen pesten scholen verplicht te kiezen voor één van de 9 anti-pestmethodes die door het Nederlands Jeugd Instituut (NJI) als bewezen effectief zijn aangemerkt. De 57 meest gebruikte methodes zijn door een commissie van het NJI geanalyseerd op hun effectiviteit. 48 van de 57 anti-pestprogramma’s zijn door de commissie afgewezen. Voor de overige methodes is er sprake van kritiek.

Wetenschappelijk onderzoek naar anti-pestprogramma’s
Tussen 2015 en 2017 onderzochten vooraanstaande wetenschappers de vraag in hoeverre antipestprogramma’s effectief zijn. De onderzoekers werkten daarbij samen met aanbieders van antipestprogramma’s en met scholen die deze programma’s gebruiken.  Uitkomst: het effect van anti-pestprogramma’s op scholen is vaak nihil:
Bij meer dan de helft van de basisschoolleerlingen die ‘pestlessen’ krijgen, hebben die amper effect. Van een aantal veelgebruikte methoden kan het effect niet worden bewezen. ‘De gronden waarop die lessen zijn gekozen, zijn soms verbazingwekkend.’

In het AD van 24 mei 2018: “Uit het onderzoek blijkt dat het bij vier lespakketten lukt om binnen een jaar het pesten terug te dringen. Maar met een methode als de Kanjertraining, die op liefst 2.500 scholen gebruikt wordt, lukt dat in veel gevallen niet. Ook het programma PAD heeft binnen een jaar geen aantoonbaar effect. Onder de streep gebruikt meer dan de helft van de scholen een programma dat binnen een jaar geen aantoonbaar effect liet zien. Scholen moeten zich achter de oren krabben of ze op de goede weg zijn, constateert Bram Orobio de Castro van de Universiteit Utrecht. ‘De gronden waarop die lessen zijn gekozen, zijn soms verbazingwekkend. Omdat de gemeente er subsidie voor geeft, bijvoorbeeld. Of omdat leraren en kinderen de lessen leuk vinden – terwijl ze voor gepeste leerlingen nu helemaal niets blijken te doen.’ ”

Deze website geeft informatie over het onderzoek ‘Wat werkt tegen pesten?’ en de resultaten ervan: https://www.uu.nl/onderzoek/watwerkttegenpesten.

Pestprotocollen zijn voornamelijk reactief, curatief en beleidsgericht
Pestprotocollen, of dit nu op op school is of op het werk, zijn voornamelijk reactief: we reageren – dat hoop ik tenminste – op wat we zien of horen. Pestprotocollen zijn voornamelijk ook curatief: we straffen, schorsen eventueel. Het plaatsen van camera’s wordt preventief genoemd, maar is eigenlijk ook een curatieve maatregel.

Reacties van scholen, bedrijven en de maatschappij zijn ook vaak beleidsgericht: “We hebben het protocol gevolgd, dus ons valt niets te verwijten.’ Het wordt opgelost door elkaar de hand te schudden en sorry te zeggen, zonder te kijken wat er onder pestgedrag ligt en of de basisafspraken ten aanzien van hoe we met elkaar omgaan wel afdoende aanwezig zijn, helder genoeg zijn of toegepast worden. De afgelopen jaren hebben we daarbij helaas moeten constateren dat reactief en curatief omgaan met pesten niet werkt.

Het kan ook anders
Je kunt kiezen voor een goedgekeurde anti-pestprotocol, het kan echter ook anders -vanuit het startpunt gedrag bij een ander begint bij jezelf: wij bepalen samen hoe een ander zich gedraagt. Zaandam is daar een voorbeeld van. Geven we ruimte voor fout gedrag dan krijgen we fout gedrag. Corrigeren we fout gedrag niet direct dan groeit fout gedrag, loopt het uit de hand. Wij volwassenen zijn de spiegel voor gedrag van kinderen en andere volwassenen. Wij doen gedrag voor. Wij laten het zo ver uit de hand lopen dat politie het nu op moeten lossen, waarbij de politie zelfs hardop bekritiseerd wordt.

Het zelfde geldt voor alcohol in het verkeer: wij schenken op onze feestjes glaasjes alcohol in voor mensen waarvan we weten dat ze gewoon nog in de auto stappen. We staan er bij, kijken er naar en lachen er over…. Totdat het echt fout gaat, dan komen die kalf en de put weer langs.

Sociale veiligheid in school
Hoe zorg je nu voor sociale veiligheid in school, ook voor de leerkrachten en ouders?
In basis op dezelfde manier als thuis, op je werk en in de maatschappij:
Alle leerlingen wordt uitgelegd dat je niet kunt functioneren in een groep zonder afspraken, omdat niet iedereen zich dan prettig voelt in de klas. Ieder kind mag noemen waarom hij/zij zich soms niet prettig voelt, waar het last van heeft. Ook de juffen mogen dit doen. Alle opmerkingen worden op het bord opgeschreven en worden samengevoegd tot enkele regels. De juffen voegen de regel dat pesten ALTIJD gemeld moet worden toe. Deze regels worden door de kinderen en juffen samen ondertekend. Een kopie van de regels gaat ter ondertekening ook naar de ouders, het team en de overblijf – met de vraag of ze eventueel nog iets toe willen voegen en de verplichting pesten ook te melden, ook als het om volwassenen gaat. Deze aanpak is integraal, structureel en leidt tot attitudeverandering. Het is geen antipestmethode, maar een strategie voor scholen – zonder hierbij afhankelijk te zijn van derden – om hun eigen problemen zelfstandig op te lossen. Een omgekeerde piramidemodel, waarbij je bij de kinderen begint en doorwerkt naar ouders, team, bestuur etc. Toepasbaar op je werk, buurt en ook in de maatschappij.

Vergelijk maar eens het gedrag op een hockeyveld of bij een rugbywedstrijd met gedrag bij voetbalwedstrijden. Een groot verschil, puur door (het gemis van) duidelijke omgangsafspraken.

Omgangsafspraken
Dus geen pestprotocol dat ergens in een la ligt te verstoffen en bij klachten op tafel wordt gelegd, maar samen besluiten hoe we met elkaar omgaan en in de schoolgids, bij de ingang van de school en in de klas een zeer duidelijke melding: ‘Wie hier binnenkomt houdt zichzelf én anderen aan deze hierbij genoemde afspraken’.

Dorien Kok
http://DorienKok.nl

*Met dank aan Bob van der Meer*

Laatste update: 25 mei 2018

‘Scholen schenken deze week extra aandacht aan pesten’

Geef een reactie

pestenIn het nieuws deze week: ‘Scholen schenken deze week extra aandacht aan pesten’

In eerste gedachte: fijn! Daarna: eigenlijk vreemd dat het nodig is dat je extra aandacht aan pesten moet besteden. Is dat niet een beetje omgekeerde wereld? Horen we eigenlijk de focus niet te zetten op hoe we met elkaar omgaan en dat niet extra in één week maar 24/7? Thuis, in school en daarbuiten? Wij maken immers de maatschappij!

Pesten is een proces is waarbij herhaaldelijk en aanhoudend negatieve handelingen die school/werkinhoudelijk-, persoons- of isolatiegericht kunnen zijn. Alles, ook kleine incidenten, is een optelsom. Het start vaak met een incident, waarna herhaling plaatsvindt. De gepeste persoon (kind, ouder of teamlid) wordt gebrandmerkt en/of geïsoleerd. Als hier niet goed op ingegrepen wordt, door niet juist signaleren en/of valideren van wat er gebeurt is kan het zelfs zijn dat de gepeste persoon als dader wordt gezien, ook door diegene die in moet grijpen. Uitsluiting, ook door diegene die moeten ingrijpen, kan het gevolg zijn. Te vaak hoor ik dat kinderen die gepest worden van school moeten veranderen omdat er in school niets voor ze veranderd. Voor volwassenen geldt hetzelfde ten aanzien van hun werk. 

Onderwijsinstellingen hebben plichten en verantwoordelijkheden voor veiligheid in de school. In een pestprotocol staat wat de school onder pesten verstaat. En hoe zij pesten probeert te voorkomen en hiertegen optreedt. Probleem is echter dat een veilige school en maatschappij niet geregeld kan worden vanuit oplegging vanuit Den Haag. Wij, de mensen, moeten het doen – vanuit eigen gedrag als voorbeeld.

Laten we niet werken aan anti-pestbeleid maar gaan praten over hoe we in vervolg met elkaar omgaan. Kinderen, team en ouders samen. Omgangsafspraken. Positieve benadering. Goed gedrag zelf uitdragen. Normen en waarden. Waar veiligheid de basis is. Waar iedereen zich op zijn of haar gemak voelt. Ik benader jou zoals ik zelf benaderd wil worden.

Laten we elkaar aanspreken op gedrag, als ouder niet zeggen: ‘dat is de taak van school’, als leerkracht, directeur of bestuurder niet zeggen ‘hier wordt niet gepest’ of ‘pester en gepeste – beiden evenveel schuld’. Zelf meegemaakt met een juf toen ik ingreep bij een zwaar lichamelijk incident op een schoolplein: ‘sorry, ik had hier geen tijd voor’, was de reactie toen ik de volgende dag navraag deed naar de afloop. Welk signaal geef je dan als volwassenen aan de kinderen. Laten we ook niet het gepeste kind verder in een hoek zetten door die naar een weerbaarheidstraining te sturen, alsof er niet gepest zou worden als een kind weerbaarder zou zijn.

Laten we allemaal de verantwoording nemen voor elkaars gedrag. Samenwerken richting een balans in wat wel of niet mag. Ongewenste omgangsvormen openlijk bespreken. Elkaars voorbeeld zijn. Gedrag spiegelen naar elkaar. Respect hebben voor elkaars eigenheid. Elkaar aanspreken op straat op gedrag. Ik krijg vaak te horen dat laatste te gevaarlijk is, blijf het echter doen. Niets doen betekent namelijk dat er niets verandert.

Voor school niet een anti-pest protocol, die er eerst bij gepakt moet worden als er iets naars gebeurt of het uit de hand loopt, maar omgangsafspraken – die je met z’n allen opstelt. Automatisch reageren omdat bepaald gedrag gewoon niet hoort en gecorrigeerd moet worden, direct op de plek waar het gebeurt. Intrinsiek, dus van binnen uit. Niet aangeleerd vanuit een protocol. Te vaak heb ik gehoord ‘dat gebeurt bij ons niet’, of ‘we hebben het protocol gevolgd en dus alles gedaan wat we konden doen’.

Wij als volwassenen hebben daar een voortrekkersrol en voorbeeldfunctie in. Ik hoop dus volgend jaar in elke schoolgids een stuk te lezen over hoe men met elkaar om denkt te gaan. Met een stappenplan voor als men er naast zat, niet goed gesignaleerd of gevalideerd heeft.

Startpunt? Realiseren dat pesten bestaat, overal en altijd. Ook in jouw omgeving. Maak een anonieme enquete voor leerlingen, ouders, team en bestuur over ongewenst omgangsnormen. In een bedrijf kan dit ook. En ga daarna – als je na het lezen van de uitkomsten bent bijgekomen van de schrik – met z’n allen aan de slag hiermee. Bewustwording is het startpunt van verandering.

Pesten route

Bron afbeelding: Ministerie OCW.

Als je er niet uit komt met school.

4 Antwoorden

Passend onderwijs.
“Alle kinderen verdienen een zo passend mogelijke plek in het onderwijs. Onderwijs dat leerlingen uitdaagt, dat uitgaat van hun mogelijkheden en rekening houdt met hun beperking. Kinderen gaan, als het kan, naar het regulier onderwijs. Zo worden ze zo goed mogelijk voorbereid op een vervolgopleiding en op een plek in de samenleving. Het speciaal onderwijs blijft bestaan voor kinderen die daar het best op hun plek zijn.”

Ik help al jaren ouders en heb al veel meegemaakt op dat gebied. En toch overviel het me toen ik vorige week achter elkaar 5 verhalen hoorde van ouders die in die mate problemen hadden met school dat het echt schadelijk was voor hun kind. Ook voor wat betreft studenten en onderwijspersoneel is dit thema actueel. Deze informatie kan ook studenten en onderwijspersoneel helpen, echter het artikel is in eerste instantie geschreven voor ouders.

Problemen met school kunnen variëren van verstoorde communicatie, pesten, mishandeling/ongewenste intimiteiten, niet passend onderwijs, procedurefouten of over aanname op de school, groepsindeling of zitten blijven, eindexamen, schorsing of verwijdering gaan.

Voor klachten over de veiligheid op school of het schoolreglement kun je (samen met andere betrokkenen) naar de ouderraad (OR) of de medezeggenschapsraad (MR) stappen.

Natuurlijk kun je het als ouders niet altijd eens zijn met school. Het eigen beeld dat je van je kind hebt of de kijk op diens belangen kan enorm verschillen van het beeld dat de juf of de school van je kind heeft.

Ik heb hierover eerder bericht op mijn Facebookpagina. Hier lees je een deel van deze informatie ook, aangevuld met tips van ouders die er helaas niet uitkwamen met scholen en verdere stappen hebben ondernomen.

Hoe kun je nu het beste handelen als je echt niet tevreden bent.
De eerste stap ligt richting leerkracht of mentor. Maak een afspraak voor een gesprek, zodat de leerkracht/menor zich niet overvallen voelt als je er voor- of na schooltijd met anderen in de buurt over begint. Dit geldt ook als de leerkracht/mentor jou in zo’n situatie aanspreekt.

Geef een compacte omschrijving van wat er volgens jou aan de hand is. Vraag of de leerkracht/mentor wil meedenken over een oplossing. Zo krijgt deze niet het idee dat het een beschuldiging is. Geef elkaar bedenktijd voor het vinden van een oplossing. Is het probleem te groot om alleen met de leerkracht/mentor te bespreken of verwacht je een vervelend verlopend gesprek neem dan iemand mee of maak een afspraak met de bouwcoördinator of directeur erbij voor bemiddeling.

Hopelijk verloopt het gesprek goed, worden er afspraken gemaakt (op papier!) en zie je daarna dat het probleem aangepakt wordt en wat later opgelost is.

Helaas loopt het niet altijd zo af. Wat dan?
Als je er met de leerkracht/mentor niet uitkomt is de volgende stap de directie, of als die ook geen oplossing heeft het schoolbestuur. Vraag of deze mee om tafel wil. Hopelijk komen jullie er samen uit. Er kan hiervoor ook ook hulp gevraagd worden aan een contact- (een personeelslid of een ouder) of vertrouwenspersoon van school.

In goed overleg tot een oplossing komen.
Als de school is aangesloten bij de Landelijke Klachtencommissie Onderwijs (LKC) kun je ook daar terecht om het probleem op te lossen. Omdat je na afloop waarschijnlijk ook weer samen verder moet is bemiddeling soms een goede optie. Lees hier verder over deze optie.

Onderwijsconsulenten kunnen je kosteloos adviseren en begeleiden bij onderwijskwesties rond een kind met een handicap, ziekte of stoornis. Lees hier verder over onderwijsconsulenten.

Onderbouwing.
Het is slim om het probleem schriftelijk te onderbouwen. Communiceer via e-mail met school, maak een mapje waar je al jouw e-mails en de antwoorden van school in bewaard. Dit heet dossieropbouw. Hou je e-mails emotievrij, hou het zakelijk. Vraag om verslaglegging bij overleg en maak zelf ook een zakelijk verslag. Datum, dag, tijd, locatie en de namen van de aanwezigen en hun functie noteren. Reageer ook schriftelijk als het schoolverslag niet klopt. Dat is namelijk het verslag dat in het schooldossier van je kind terecht komt. Stuur deze correctie in cc naar alle gesprekspartners van die afspraak. Reageren ze niet op je verslagen, dan mag je aannemen dat ze als correct zijn bevonden zijn. Laat je reactie op het schoolverslag ook in het schooldossier opnemen.

Zorg voor bewijslast, maak bijvoorbeeld foto’s van blauwe plekken of laat je kind indien nodig medische controleren en voeg dat verslag aan je dossier toe. Vraag anderen eigen bewijs op papier te zetten. Werk samen met anderen samen als je niet de enige bent met dat probleem. Zorg ook dat je goed op de hoogte bent van ieders rechten en plichten.

Je hebt als ouder het recht om een kopie van het schooldossier van je kind op te vragen. Daar mogen alleen kopieerkosten voor berekend worden. Vraag hier schriftelijk om (je hoeft niet aan te geven waarom) en dat je dit binnen 4 weken dient te ontvangen conform artikel 35 WBP/AVG. Meldt als de verwachting is dat ze het niet geven dat je bij weigering melding doet bij de autoriteit persoonsgegevens. Vraag of ze alle documenten in het dossier willen nummeren, zodat deze achteraf niet opgeschoond kan worden (dit gebeurt soms, helaas). Kijk het dossier na op fouten, aannames en persoonlijke meningen. Corrigeer hier schriftelijk op.

Je mag ook ongevraagd geluidsopnames maken van gesprekken. Om deze echter bij de rechter te gebruiken mag je deze niet met derden (niet-gesprekspartners) delen. Je mag je opname-apparaat niet aan laten staan als je zelf het gesprek verlaat. Ga ook nooit alleen in gesprek, neem zelf iemand mee die jou ondersteunt of je kind goed kent. Dit kan ook een professional zijn.

Dat klinkt best heftig, dossieropbouw, maar achteraf ben je er vaak blij mee. Je kunt hiermee je het probleem of een klacht onderbouwen. Het indienen van een klacht kan heftig zijn, net zoals de gevolgen. Je bent al die tijd niet gehoord, dat werkt op je emoties. Het heeft ook weerslag op de andere partij en hoe men met je kind omgaat. Het kan zijn dat je ook nu ook geen erkenning krijgt, wat bovenop het eerdere verhaal komt. Ondertussen ligt er ook nog geen oplossing. Echter: als je er niets aan doet verandert er helemaal niets. Ik heb aardverschuivingen gezien omdat ouders opstonden voor hun kind.

Informeer indien nodig de huisarts en/of andere professioneel betrokkenen. Laat professionals zoveel mogelijk de officiële reacties richting school geven en als het kan ook de klacht indienen. Informeer ook de leerplichtambtenaar (via gemeente).

Wetgeving
Artikel 1:247 1&2 Burgerlijk Wetboek (BW) geeft de plichten en rechten van beide ouders aan. Schending hiervan zorgt er voor ze niet in staat worden gesteld om aan hun wettelijke verplichtingen te voldoen.

De rechten van kinderen zijn vastgelegd in het internationale verdrag voor de rechten van het kind. Deze rechten, beschreven in Artikel 3, 28 & 29 van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK), worden in het huidige onderwijssysteem regelmatig gegenereerd en/of geschonden.

Daarnaast vormen artikel 8 Wet Primair Onderwijs (WPO) en artikel 2 Wet Voortgezet Onderwijs (WVO) de leidraad om maatwerk te creëren binnen het onderwijs, maar dit wordt helaas vaak niet op die manier uitgevoerd. Daarmee schenden of mijden scholen de wettelijke zorgplicht en voldoen samenwerkingsverbanden niet aan de plicht om te zorgen voor een ‘dekkend aanbod’.

Het belangrijkste advies
Scholen en samenwerkingsverbanden kunnen door de ouders gewezen worden op het negeren en/of niet nakomen van de wetgeving, zoals hierboven omschreven.  Wacht niet te lang met je juridisch bij te laten staan, juridische advies of hulp te zoeken als dit nodig is. Bij een terecht punt en tijdige melding kan in bijna alle gevallen de situatie snel opgelost worden met kortdurende rechtshulp. Je kunt je ook bij laten staan zonder dat school dit weet. De regels rond onderwijs zijn niet slecht. Het is daarnaast altijd aan te raden om een rechtsbijstandsverzekering te nemen.

Adressen:
– Juridisch loket: https://www.juridischloket.nl
– Jurion: http://Jurion.nl
– Terpstra Legal: http://TerpstraLegal.com

Verdere informatie:
– Ouders & Onderwijs: Bel gratis tussen 10:00 en 15:00 naar 0800-5010 of  mail naar vraag@oudersonderwijs.nl 
– In1School: https://www.in1school.nl

Vrije advocaatkeuze bij rechtsbijstandverzekering: bij een geschil schakelt een verzekeraar indien nodig een advocaat in. Maar via de juiste procedure kun je dit ook zelf doen. Lees hier meer over vrije advocaatkeuze.

De klachtencommissie.
In de schoolgids van iedere school hoort informatie te staan over de klachtenprocedure en bij welke klachtencommissie de school is aangesloten. Hierin staat ook hoe de school met klachten omgaat.

Omschrijf als ouder kort en bondig de aanleiding van je brief, de klacht en de wettelijke bepalingen (verdiep je hier in!), omschrijf wat je denk dat nodig is en dien de klacht daarna schriftelijk in. Je kunt je klacht verder onderbouwen door een apart persoonlijk stuk over de gebeurtenissen. Voeg bewijsmateriaal toe.

Heeft de school geen eigen klachtencommissie dan kun je terecht bij de regionale of landelijke klachtencommissie. Heeft de school geen klachtenprocedure dan kan dit gemeld worden bij de onderwijsinspectie.

Een klacht ingediend, en dan?
Iedereen die bij school betrokken is kan een klacht indienen, een leerling vanaf 13 jaar. Eerst zal er gekeken worden of er bemiddeld kan worden, voordat de klacht formeel wordt. Als je dit niet wilt of de situatie daarvoor aanleiding geeft wordt deze stap overgeslagen.

Kan een ander (getuige of professional) schriftelijk jouw klacht ondersteunen. Scholen laten zich vaak bijstaan door professionele juridische specialisten. Als ouder, leerling of personeelslid kun je je ook bij laten staan door een advocaat, zeker als je een rechtsbijstandsverzekering hebt. Kijk wel of je dit kunt betalen en bij minderjarigen of jeugdrecht in je polis staat. De formele klachtenprocedure op zich kost de ouders geen geld.

De klachtencommissie hoort binnen 4 weken schriftelijk te reageren en moet je klacht vertrouwelijk behandelen. De klachtencommissie kijkt of de klacht gegrond (= terecht) is. Het advies van de klachtencommissie is niet bindend, toch nemen bijna alle scholen het advies van de klachtencommissie over. Je kunt geen bezwaar maken tegen de manier waarop het schoolbestuur omgaat met het advies van de commissie, wel een nieuwe klacht over de afhandeling van de school na het advies. In het geval van klachten over een schorsing of overgangsklachten wordt de procedure versneld afgehandeld (spoedprocedure). Hier staan 6 weken voor. Voor andere klachten duurt de procedure 13 weken.

Niet eens met de conclusie van de klachtencommissie.
Ben je het niet eens met de uitkomst van de klachtenprocedure of wil je deze stap overslaan dan kun je naar de rechter stappen. Hier zijn kosten aan verbonden. Ook duurt deze procedure soms erg lang.

De onderwijsinspectie. 
Het is slim om een kopie van de klacht aan de onderwijsinspectie te zenden. Deze behandelt de klacht zelf niet maar gebruikt de klacht voor beeldvorming over de school en dit gebruiken bij de toezichthouding van de school. Adresgegevens onderwijsinspectie.

Vertrouwensinspecteurs.
Voor klachten over pesterijen, seksuele intimidatie en (lichamelijk) geweld op school of discriminatie en extremisme kan er contact opgenomen worden met de vertrouwensinspecteur van de onderwijsinspectie. Dit geldt ook voor directies en schoolbesturen. De vertrouwensinspecteur onderneemt geen actie zonder toestemming van diegene die de klacht indient. Deze behandelt de klacht niet zelf maar ondersteund het indienen van de klacht of het doen van aangifte.
Telefoon: 0900 – 111 31 11 (lokaal tarief). Openingstijden vertrouwensinspecteurs: maandag tot en met vrijdag van 8.00 tot 17.00 uur.

Melding bij Veilig thuis (voorheen AMK)
Is er over het kind melding bij Veilig thuis gedaan (voorheen AMK oftewel Advies- en Meldpunt Kindermishandeling) dan kun je je voor hulp contact opnemen met Stichting KOG. KOG wil kinderen, ouders en grootouders informeren en ondersteunen zodat zij weloverwogen kiezen om wel of geen hulp te vragen van jeugdzorg en als zij wel hulp vragen/krijgen mee te helpen dit proces zo goed mogelijk te laten verlopen. http://www.stichtingkog.info

– Verhaal aanhoren.
– Geruststellen: dit komt heel veel voor. Dit maakt u niet tot een slechte ouder.
– Aangeven wat ouders te wachten staat.
– Valkuilen aangeven: word niet boos; ga niet overal op in; vertel niet alles over jezelf; houd je doel voor ogen.

TIPS Kog:
– U hebt in principe recht op inzage / kopie van het dossier. Neem geen genoegen met vage antwoorden.
– Voer een gesprek nooit alleen. Mogelijk opnemen van gesprek?
– U “moet” niks. Afgedwongen toestemming is geen toestemming. Toestemming kan je altijd weer herroepen.
– In crisistijden is dagelijks contact geen uitzondering.
– Vraag het dossier bij de huisarts op.
– Veilig Thuis geen toestemming geven met de huisarts te praten, omgekeerde ook niet: geheimhoudingsplicht. Veilig thuis doet/probeert dat dan toch, maar eerst moet Veilig thuis dan duidelijk maken of en hoe ernstig de situatie dan wel is.
– Vraag na of deze melding ook is opgenomen in de Verwijsindex en hoe dan?
– Is Veilig thuis overigens gekwalificeerd om in situaties van bijvoorbeeld hoogbegaafdheid te onderzoeken? Kwalificaties vragen!

Als Veilig Thuis niet correct handel kun je daarvoor ondersteuning zoeken bij het AKJ, een onafhankelijke organisatie van de vertrouwenspersonen voor de jeugdhulp. Ieder kind, iedere jongere en ieder ouder/verzorger die te maken krijgt met een vorm van jeugdhulp, kan hulp van het AKJ krijgen. Het AKJ is onafhankelijk. Ze zijn zelfstandig en hebben geen verbinding met jeugdhulporganisaties, de Raad voor de Kinderbescherming, pleegzorgorganisaties of jeugd- en wijkteams. Hulp van het AKJ is altijd gratis. https://www.akj.nl/veiligthuis/

Verwijdering leerling van school*
Er is sprake van definitieve verwijdering wanneer de school de leerling niet langer ingeschreven wil hebben. Verschillende redenen kunnen ten grondslag liggen aan een verwijdering, bijvoorbeeld:
•    wangedrag van de leerling, waardoor de orde, rust en veiligheid op school in gevaar komt;
•    wangedrag van de ouders;
•    handelingsverlegenheid van de school: de school is niet in staat om de leerling de juiste ondersteuning te geven.

Er kunnen ook andere redenen voor verwijdering zijn. Voor de verwijderingsprocedure gelden strikte wettelijke eisen, die per onderwijssector verschillen.

Onderwijsgeschillen heeft een themadossier over de verwijdering van leerlingen in het basisonderwijs, het voortgezet en het (voortgezet) speciaal onderwis. Deze is hier te lezen.

Verwijzing naar speciaal onderwijs
Het speciaal onderwijs is er voor leerlingen die specialistische of intensieve begeleiding nodig hebben. Bijvoorbeeld omdat zij een handicap of stoornis hebben. Uw kind moet toestemming krijgen om speciaal onderwijs te volgen. Dit is een toelaatbaarheidsverklaring (TLV). Voor slechtziende, blinde, slechthorende of dove kinderen gelden andere toelatingsregels.**

Lees hier meer over de toelaatbaarheidsverklaring.

Passend onderwijs
Voor problemen rond Passend onderwijs kijk hier.

Vrijstelling van de leerplicht.
De Leerplichtwet kent twee verschillende vrijstellingen, namelijk vrijstelling van de inschrijvingsplicht en vrijstelling van geregeld schoolbezoek. Lees hier verder over vrijstelling van de leerplicht (.pdf document verschijnt bij downloads).

Psychische kindermishandeling is strafbaar. Ook in het onderwijs?
Lees hier mijn blog over psychische kindermishandeling in het onderwijs. Succes.

Ik bedank graag de getroffen ouders voor hun aanvullende informatie.

Aanvulling 15 november 2017 Oproep aan ouders
Veilig thuismelding over je gezin door school:
Ouders geven vaak aan dat ze de indruk hebben dat een Veilig Thuis-melding (opvolger van de Steunpunten Huiselijk Geweld en het Advies en Meldpunt kindermishandeling) wordt ingezet om het standpunt van de school over ondersteuning (of verwijzing naar speciaal onderwijs) kracht bij te zetten. Het argument is dan vaak pedagogische verwaarlozing, omdat ouders niet meegaan in het advies van school. Het aantal signalen over deze meldingen vallen op en je leest er ook in de media steeds vaker over. Ouders & Onderwijs roept ouders die in een situatie als deze zitten op om zich te melden. Er wordt vertrouwelijk omgegaan met uw informatie: Ouders & Onderwijs.

Ouders & Onderwijs wordt volledig gefinancierd door het ministerie van OCW. Het is dus geen door ouders gedragen organisatie. Deze organisatie is de houder van het telefonische informatiepunt 0800-5010.

Dorien Kok
http://DorienKok.nl

* Bron: Onderwijsgeschillen.nl
** Bron: Rijksoverheid

Lees ook:

#wiepakthetop Over bewustwording van het feit dat er in Nederland voor het kind vaak niet gehandeld wordt volgens de wet  

Wet- en regelgeving rondom ouderschap en onderwijs.

De littekens die pesten achterlaat.

Geef een reactie

Ik kreeg dit toegezonden. Ik weet niet of dit verhaal echt is of niet. Ik vind het echter een mooie metafoor.

Een onderwijzeres in New York onderwees haar klas over de gevolgen van pesten.

De onderwijzeres gaf de kinderen de volgende opdracht:

Ze gaf alle kinderen in de klas een stuk papier en zei hen het te verfomfaaien, het te verkreukelen er een prop van te maken, het op de grond te gooien en er op te stampen. Kortom er echt een puinhoop van te maken, maar het niet te verscheuren. De kinderen vonden dat wel een leuke opdracht en deden hun best het blad zo veel mogelijk te verkreukelen. Toen kregen ze de opdracht om het papier voorzichtig weer open te vouwen, zodat het niet scheurde en het weer glad te strijken. Ze liet hen zien hoe vol littekens en vuil het papier was geworden. Toen zei de de klas dat ze het papier moesten zeggen dat het hen speet dat ze het zo verkreukeld hadden. Maar hoe vaak ze ook zeiden dat het hen speet en hoe ze hun best ook deden om de kreukels weer uit het papier te halen, het lukte hen niet om het blad in de vorige gladde staat terug te krijgen. Ze wees haar leerlingen op alle littekens die ze achterlieten. En dat die littekens nooit meer zullen verdwijnen, hoe hard ze ook probeerden te repareren. Dat is wat er gebeurt als je een kind een ander kind pest. Je kan zeggen dat het je spijt, je kan proberen het weer goed te maken, maar de littekens zijn er en die blijven. Mensen van 80 kunnen nu nog navertellen hoe ze op de lagere school gepest werden. De kreukels gingen er niet meer uit.

De gezichten van de kinderen in de klas vertelden haar dat haar boodschap was over gekomen.

Met dank aan Eddy voor het toesturen.

Mijn blog

In mijn blog vertel ik over oa onderwijs, hoogbegaafdheid, ADHD, ADD, autisme, dyslexie, beelddenken, fixatie disparatie, Leonardo en ander (voltijds) HB onderwijs en Ik leer anders. Soms incidenteel ook over een ander onderwerpen.

Hoe vind ik een blog?

– Voor alle blogberichten: scroll naar beneden

– Voor een specifieke blog: selecteer een titel in onderstaande lijst.

– Klik rechtsboven op Categorie en maak een keuze naar onderwerp.

– Vul rechtsboven bij Zoeken een zoekterm in zoals titel of onderwerp.

De nieuwste blogs staan bovenaan.

Veel leesplezier.

Dorien Kok

Via de tab Meer… komt u op mijn andere websites. 

Vragen aan de staatssecretaris oktober 2015

‘Scholen schenken deze week extra aandacht aan pesten’ september 2015

Onderwijs onderzocht: meerkeuzeopgaven van de Cito september 2015

Oproep i.v.m. onderzoek naar hoogbegaafdheid en pesten september 2015

Als je er niet uit komt met school. september 2015

Thuiszitters, ruim 5 jaar later. september 2015

Passend onderwijs = Geen kind tussen wal en schip! september 2015

Waarom het zo belangrijk is om baby’s regelmatig op hun buik te leggen maart 2015

Anders zijn november 2014

IQ testen: Rakit-2 november 2014

Een cocon om je kind houden. november 2014

Met borstvoeding geen beugelbekkie… september 2014

Logopedie en hoogbegaafdheid april 2014

Onderwijs uitgelegd: doortoetsen februari 2014

Wachtkamerkind februari 2014

Onderwijs in terra incognita: over thuisonderwijs en hoogbegaafdheid  Herblogd van Sytze Steenstra Blog januari 2013

Onderwijs onderzocht: Versnellen, ja of nee december 2013

Vol hoofd december 2013

Onderwijs onderzocht: meer motivatie vanuit werken in groepjes oktober 2013

Uw brein is een regenwoud oktober 2013

Mogen peuters nog peuteren en kleuters nog kleuteren september 2013

Kleuters en Cito september 2013

Leerproblemen september 2013

Verschil in snelheid van informatieverwerking tussen tienerjongens en -meisjes. september 2013

Oproep ouders en scholen voor het vervolgonderzoek dyslexie en hoogbegaafdheid door Universiteit Utrecht  juli 2013

Onderzoeksrapport: ‘Slimme leerlingen krijgen extra stof, maar geen extra aandacht’ maart 2013

Oproep: ‘Hoogbegaafd en beelddenken’ Onderzoek naar de visueel-ruimtelijke en verbale informatieverwerking bij hoogbegaafde kinderen. maart 2013

“Waar een klein land groot in moet worden” maart 2013

De littekens die pesten achterlaat.  maart 2013

Ontwikkelingsstoornissen juist diagnosticeren: kijk ook in het brein februari 2013

Wie schrijft die blijft. februari 2013

Echt excellente scholen februari 2013

We are the people we’ve been waiting for december 2012

Een vol hoofd – balans tussen denken, voelen en doen november 2012

Onderzoek: We feel, therefore we learn november 2012

Nieuw onderzoek naar excellentie op scholen oktober 2012

Pavlov: Dolores Leeuwin over intelligentie oktober 2012

HB en dyslexie onderzoek Universiteit Utrecht oktober 2012

Onderzoek: hoe aanstaande leerkrachten kunnen worden opgeleid voor onderwijs aan hoogbegaafde kinderen september 2012

Werken met picto’s, thuis en op school september 2012

Zeilen voor passend onderwijs voor thuiszitters augustus 2012

Verkiezingen 2012: de politiek en passend onderwijs voor hoogbegaafde kinderen augustus 2012

Born tot learn juni 2012

Onderwijs uitgelegd: DL en DLE, wat kun je daar als ouder mee februari 2012

Linker vs rechter hersenhelft  januari 2012

Over nieuwe richtlijnen AD(H)D juni 2011

Er is geen weg terug naar passend onderwijs maart 2011

Wat is nou eigenlijk beelddenken februari 2011

Onderzoek hoogbegaafdheid februari 2011

Antwoorden van de Minister van Onderwijs januari 2011

‘Onderwijs hoogbegaafde kinderen onder druk’ december 2010

Een lief meisje juli 2010

School hoogbegaafde kinderen in nood juni 2010

Van H naar Beter juni 2010

Je kind als tegenstander juni 2010

Nederlandse talenten: wel de start, maar niet de finish juni 2010

PVDA: ‘hoogbegaafde kinderen kosten klauwen vol geld’ juni 2010

Het meisje met de vleugels juni 2010

Het verhaal van Imme Kors mei 2010

Rondom labelkinderen mei 2010

Dag van de Hoogbegaafdheid mei 2010

Effecten créche bezoek mei 2010

Bart Simpson actie van een hoogbegaafd kind mei 2010

Oproep voor leerkrachten, IB-ers en schooldirecteuren basisonderwijs mei 2010

Is thuisonderwijs in strijd met het belang van het kind? mei 2010

Reken even mee april 2010

Een verraderlijke kloof? april 2010

Slaap kindje slaap april 2010

Laat dat kind toch spelen april 2010

De vroege lezer april 2010

Hyperactiviteit april 2010 – video

Petitie Passend onderwijs voor hoogbegaafde kinderen april 2010

Spijbelaar april 2010

Sociaal-emotioneel achter? maart 2010

Sta open voor de kind maart 2010

Dag van de Leerplicht maart 2010

How can you encourage a child maart 2010 – video

Waarom speciaal onderwijs voor hoogbegaafde kinderen maart 2010

Gewoon geen dyslexie! maart 2010

Vluchten of aanvallen maart 2010

Het gevaar van de nieuwe DSM: V maart 2010

Het sprookje van Ritalin en het placebo effect maart 2010

Zet het onderwijs op je agenda! maart 2010

Onderzoek thuiszitters – Hogeschool Utrecht maart 2010

Feest! maart 2010

Onderzoek sociaal-emotionele ontwikkeling van hoogbegaafde kinderen februari 2010

Hoogbegaafde thuiszitters februari 2010

Spijbelaar

Geef een reactie

Wouter is 16 jaar en zit op het VMBO. Wouter spijbelt van school. Best wel vaak. De reden? Hij voelt zich niet veilig op school.

Thuis heeft hij er niets over verteld. Hij wil zijn ouders niet lastig vallen met zijn zorgen.
Zijn ouders waren al geschrokken van zijn laatste rapport, als hij dit ook nog zou vertellen…

Zijn ouders weten dus niet dat hij steeds onder de blauwe plekken zit, dat hij al een heleboel schoolboeken kwijt is doordat ze stuk gemaakt worden door 2 klasgenoten. Hij heeft een voorzichtige poging gedaan om er over te beginnen bij zijn mentor. Die gaf aan het heel erg druk te hebben met rapportvergaderingen.

Vorige week plaatste ik een blog over de Dag van de Leerplicht.
Iemand gaf als een reactie daarop een duidelijke mening over spijbelaars, alhoewel het stuk daar niet eens echt over ging: “al dat tuig van kinderen die spijbelen door schopploegen naar school schoppen. Zo niet, dan in een steegje afknallen …”

Dat zou Wouter echt helpen.

Wat Wouter ook “helpt” is het nieuwe beleid op spijbelaars. Ouders van spijbelende kinderen kunnen hun kinderbijslag verliezen. Volgens staatssecretaris Marja van Bijsterveldt is het één van de nieuwste maatregelen om schooluitval bij jongeren tegen te gaan.

Het gaat om de vaders en moeders van kinderen van 16 en 17 jaar die geen onderwijs volgen maar nog wel leerplichtig zijn. Een kind zoals Wouter dus.

De Eerste Kamer heeft de maatregel om kinderbijslag in te trekken vorige maand goedgekeurd. Jongeren die veel spijbelen kunnen in het uiterste geval ook naar bureau Halt worden gestuurd. Ze kunnen daar trainingen volgen, in bijvoorbeeld sociale vaardigheid. De staatssecretaris wil dat alles uit de kast word getrokken om te voorkomen dat jongeren voortijdig met hun school stoppen zonder dat ze een bruikbaar diploma hebben.

Bij de bestrijding van de voortijdige schooluitval zijn veel partijen betrokken: scholen, de gemeenten, politie, Openbaar Ministerie en maatschappelijke zorgorganisaties.

Wat ik in dit rijtje mis zijn de ouders, maar ook de kinderen zelf. Waarom alleen de officiële instanties?

Betrek de ouders, de MR of ouderraad bij dit verhaal. Maar ook de scholierenraad op school. Stel voor die leeftijd op scholen buddies aan – medeleerlingen wel te verstaan – waar kinderen die niet meteen naar volwassenen durven te stappen, of in het geval van Wouter geen gehoor krijgen, hun verhaal kwijt kunnen.

Wouter is uiteindelijk toch naar zijn ouders gestapt. De 2 daders zijn van school gestuurd.

Dorien Kok
http://www.I-CARUS.info